Moje kociaki

Dzisiaj pragnę wam przybliżyć trochę wszystkie moje obecne kotki. Jest ich trochę, ale każdy jest inny, a więc każdego opiszę osobno.

Perełka

Perełka

Perełka i Wypłosz

Shakti

Siostra Axela. Jest to liderka grupy wraz ze swoim bratem. Jest to kotka, która najczęściej przebywa w domu. Moja babcia ją bardzo lubi, bo nigdy nie sika w domu, a raczej nie sikała od zdarzenia jaki opisałam jakiś czas temu, kotka boi się spędzać dużo czasu na polu tak więc załatwia się w domu byle by nie musieć wychodzić. Całymi dniami przesypia w kuchni na krzesłach. Jak większość kotów przebywających często w domu reaguje na otwieranie lodówki, kojarząc to z czymś dobrym. Reaguje dobrze na swoje imię, to znaczy, że jest jak pies, nie wołasz jej kici kici, tylko Perełka. Jako łowca jest średnia, bo przesiadując w domu nie widzi potrzeby polować, mimo to gdy chce to potrafi. Skąd tak wyjątkowe imię. Otóż kotka ma krzywe dwie przednie łapki (od urodzenia) i moja mama stwierdziła, że skoro natura jej nie obdarzyła najlepszym to dostanie wyjątkowe imię. Jako matka jest wspaniała. Troszczy się swoje potomstwo lepiej niż nie jeden człowiek. Gdy tylko dostanie coś w domu czy u sąsiada do zjedzenia, nie je tylko idzie do młodego. Jej pierwszy kotek (Shakti) został oddany, bardzo to biedaczka przeżyła. Ale dała radę. Drugi kociak to Tofik wciąż jest z nami. Teraz jednak Perełka jest wysterylizowana i na potomstwo nie ma co liczyć.




Axel ( Sylwester) 

Jest to brat Perełki. Lider na podwórku. Chociaż zaczyna chyba wyczuwać zagrożenie od młodego Tofika, nadal się trzyma na swojej pozycji. Powiem jednak szczerze, że jest to zwykły kanapowiec - niedojda. Potrafi przeganiać tylko swoje koty, obcych się boi, nigdy nie widziałam by coś upolował, mam wrażenie, że tylko by spał. Choć i tu zagraża mu Tofik, bo oba śpią u mojej cioci, (która mieszka w naszym domu, taki domek dwurodzinny). Czemu Axel/Sylwester? A no bo ja nazwałam go Axel, a ciocia przechrzciła na Sylwestra. Kot nie reaguje na żadne z imion. I osobiści za nim nie przepadam. Nie podoba mi się to jak traktuje Szołpa i to że bawiąc się zawsze piekielnie drapie i gryzie, jest po prostu nie obliczalny.




Szołp

Szołp i Dzikus

Jest to kocur, który niestety wszystkiego się boi, a najbardziej Axela. Biedak gdy go widzi ucieka gdzie się da. Przez to czasem chodzi głodny. Bo gdy nie mam mnie w domu i babcia daje im jeść, nie jest w stanie odpędzić Sylwestra tak by Szołp spokojnie jadł. Kocurek jest bardzo spokojnym kotem, bardzo łasym na pieszczoty. Kiedyś wszedł sam do domu (normalnie sama przyzwyczajam do niego koty) i chyba mu nawet spasowało, chociaż trochę boi się tego miejsca. Musiałabym nad nim popracować, ale robiąc to musiałbym pozwolić wchodzić reszcie a to spowodowało by masę kotów w domu, czego nie chcę. Na polu przecież i tak ma dobrze. W ziemi śpi przeważnie na rurach od pieca, więc jest mu ciepło.



Wypłosz

Wypłosz i Perełka

W brew pozorom nie jest to kocur, a kotka. I to bardzo kochana chociaż chwilami tak upierdliwa, że nie do wytrzymania. Jest ona w przeciwieństwie do innych kotów nie szarawa, a rudawa. Jakiś czas temu coś się jej stało w łapkę i teraz ma takiego jednego wystającego paznokcia, ale radzi sobie znakomicie. Przechodząc koło niej i patrząc w jej oczy czujesz, że musisz się nad nią schylić i pogłaskać, a wówczas już po tobie. Kotka jest tak sprytna, że tylko czeka na taki moment, aby zacząć się po tobie wspinać. Z zważa na to czy masz jeansy, czy dresy, wejdzie i będzie wchodzić coraz wyżej i wyżej. Lubi siedzieć na karku i obserwować świat. Ona tak jak Perełka jest po sterylizacji.



Tajfun
Kolejna kotka. Jest to jedyny czarny kot w domu. Jak była malutka, było ryzyko, że nie przeżyje swojej pierwszej zimy (jak większość moich czarnych kotów, nie wiem czemu tylko koty o tym umaszczeniu sobie nie radzą), a więc mimo iż się bała została zmuszona do siedzenia w domu. Położona na fotelu, siedział, nie chciała jeść, ale w końcu się przyzwyczaiła. To był mu pierwszy tak drastyczny sposób oswajania kota z domem ale niestety nie było wyjścia. Teraz gdy wchodzi do domu, to przeważnie śpi właśnie na tym fotelu i nie dlatego, że się boi po prostu go lubi. I tak kotka również jest wysterylizowana.



Dzikus

Dzikus

Dzikus

Jest to kocur i jak sama nazwa mówi, jest dziki. Nie że się przybłąkał, po prostu urodził się w  miocie który składał się z pięciu kotów, a jego nie udało mi się oswoić (moje kotki rodzą na polu, w szopach, stodołach, ciężko potem oswoić takiego kota). Jest to kot który najbardziej przypomina swoją matkę, a moją ukochaną Tigę, której nie ma z nami. Staram się jakoś do niego zbliżyć i nie powiem że idzie dobrze, ale są jakieś postępy. Jest świetnym łowcom, chyba najlepszym na podwórku




 


Misza

Misza

Tajfun i Misza

To także kocur. Jakby ktoś się chciał czepiać, że to damskie imię to Misza po polsku to Michał więc, wara od imienia :) Najzabawniejsze jest w tym to, że Misza bardzo lubi przebywać w pokoju mojego kuzyna, a wiecie jak kuzyn się nazywa? Tak, Michał. Kocurek był na początku dość dziki, i jest to drugi przykład brutalnego oswojenia. Powodem także było zagrożenie życia, ale tutaj w innych okolicznościach. Jeżeli chcecie się zagłębić w temacie zapraszam tutaj: http://klub.pies.pl/blogs/entry/Kocia-solidarno-czy-tylko-w-chorobie-
Teraz na szczęście jest wszystko w porządku, ale kot niestety nie powrócił jeszcze do odpowiedniej wagi.
Przebywają w domu w miarę reaguje na imię, ale zaczął się go uczyć dopiero po ,,wypadku", a więc jest usprawiedliwiony. 



Douga

Douga

Jest to także kocur. Nie jest do końca oswojony, i ugina się pod dotykiem ręki, ale przy dłuższym pobycie z człowiekiem zaczyna mruczeć. wczoraj zaczęłam z nim prowadzić akcje: ,,oswoić dom". Powiem, że szło mu bardzo dobrze i myślę, że praca szybko przyniesie rezultaty. Co więcej mogę o nim powiedzieć. Jest urokliwym kotem. Nie sprawia problemów. Pdpd umie dobrze polować, ale nie wiem na pewno bo nie widziałam, żeby to robił.




  

Kłera

Dzikus i Kłera

To kocur którego niestety nie znam dobrze, mieszkał u mojej cioci, od jakiegoś czasu go nie było, a teraz się pojawia i znika. Chyba przychodzi gdy jest głodny, ale najwidoczniej jakieś moje koty go przeganiają












Tofik 

Tofik

Malutki Tofik

Najmłodszy w rodzinie. ,,Mały" wariat. Na święta udało mu się nawet wywrócić naszą choinkę. Jest uroczy, chociaż chyba już największy ze wszystkich kotów.  Mieszka tak jak Axel u mojej cioci więc przypuszczam, że jeżeli jeszcze go nie przechrzcili to wkrótce to zrobią. Po urodzinach Perełka przyniosła go do domu i tak jakoś się przyzwyczaił do ludzi, że bez najmniejszego problemu się z nimi kontaktuje. Ciesze się, że go nie oddaliśmy dzięki temu, mamy z nim niezłą rozrywkę bo wszędzie go pełno. Idziesz drogą a tu albo wyskoczy zza krzaka, albo zbiegnie przed tobą z drzewa, po prostu młody wariat.
Niestety nie mam aktualnych jego zdjęć, ale kiedyś postaram się dodać.